Herken jij ook de worstelingen die je als zorgverlener kan hebben? Wat zeg ik wel en wat zeg ik niet tegen de patiënt/cliënt of mijn collega? We herkennen het allemaal wel. Ik in ieder geval wel. Graag deel ik een ervaring uit de periode waarin ik werkzaam was in de rol als psychiatrisch verpleegkundige. Hoe authenticiteit en erkenning verbindend kan werken.
In 2014, na 16 jaar werkzaam te zijn als psychiatrisch verpleegkundige in een ziekenhuis, ben ik mij gaan scholen tot transformatief coach en mediator. Ik ben anders gaan kijken naar mensen en problemen. Mijn nieuwe levenskijk nam ik ook mee in mijn rol als verpleegkundige. Elke dag nieuwsgierig naar de patiënten en of ze stappen hebben gemaakt in hun herstel. Elke dag zin om samen met mijn collega’s verschil te maken.
Op een dag had ik een vroege dienst. Mijn collega moppert over een patiënte. Hij irriteert zich mateloos aan haar gedrag. Zoals hij het beschreef, snapte ik hem wel. Alleen ik had die irritaties niet.
We zitten op ons kantoor. Dezelfde patiënte komt ons kantoor binnen en zegt tegen mijn collega: ”Ik wil het je toch even vragen….irriteer jij je aan mij?” “Nee”, zei mijn collega, “hoe kom je daar nou bij? Ze zei:” Ik dacht het te voelen’. “Nee hoor” zei hij, ”maak je maar geen zorgen”.
Ze liep weg en ik zag haar houding. Ik zag dat ze ergens teleurgesteld was.
“Maar collega”, zei ik, “je irriteert je toch wel aan haar? Wat maakt dat je tegen haar zegt dat het niet zo is?” “Ach, zo erg is de irritatie ook weer niet, dat valt best mee. En ze heeft het echt niet kunnen merken aan me. En dan nog….ik ga dat toch niet tegen haar zeggen? Dat kan ik toch niet maken. Dat is toch niet professioneel?”
“Jawel, ik vind dat je dat wel kan maken. Juist. Nu ontken je iets wat er wel is, wat jij voelt en wat zij voelt. Dat geeft verwarring. Daar help je haar niet mee en ook jezelf niet. Integendeel. Hoe kan iemand zichzelf dan leren kennen? Laat haar blijken dat ze het goed heeft gevoeld. Dat ze kan vertrouwen op zichzelf, empoweren. Niet meer en niet minder. Loop anders even langs haar. Dan doe je het, in mijn visie, juist top als verpleegkundige.”
De collega is naar haar toe gelopen en ze zijn met elkaar in gesprek gegaan. De patiënte was blij te horen dat het dus klopte wat ze voelde. Ze werd erkent. “Zie je wel, heb ik het toch goed gezien”. Ze bedankte voor de eerlijkheid. Het gemopper van mijn collega was ook gestopt.
Durven te erkennen maakt verschil. Empoweren. Verbinden. Win-win.